Мне так шкада цябе, я нават не магу
З табою гаварыць тваёю мовай.
Нічым табе я, дурань, не дапамагу,
Хіба што толькі брудным русским словам.

   Я няўдалы сын,
   Вам не магу быць родным,
   Я ўсё жыццё адзін, 
   А ты маўчыш - так згодна.

Ад свайго бацькі атрымаў то слова я,
Далёка ён, у тваёй я вырас хаце.
Як кажуць людзі, то няпоўная сям'я,
Напэўна, так, аднак жа ты мне маці.

   Я няўдалы сын
   Ці не магу быць родным,
   Я ўсё жыццё адзін, 
   А ты маўчыш - так згодна.

І цяжка слухаць часам ад маіх братоў,
Што я ў загуле прыдбаны ублюдак.
Няхай, я не крыўдую ні за што, -
У тваіх вачах не бачыць б толькі смутак!

   Так, так, я няўдалы сын,
   Так, не магу быць родным,
   Я ўсё жыццё адзін, 
   А ты маўчыш - так згодна.

Ты прагнеш нейкае свабоды - то свабода ад мяне,
Ты адварочваеш твар, нібыта я убогі.
Я свой балючы жаль по-русски день за днем топлю в вине,
Я не хачу быць жабраком каля твайго парогу!

   Я, я, я твой няўдалы сын,
   Я не магу быць родным,
   Я назаўжды адзін, 
   А ты маўчыш - ты все молчишь...